Σχεδιάζουν συγχώνευση και κατάργηση σχολείων στην Κέρκυρα

Τα σχέδια τους θα γίνουν προσάναμα για το ξέσπασμα της λαικής οργής

Στην επίσκεψη που έκανε η ΕΛΜΕ σήμερα 21/12/2010 στην Περιφερειακή Διεύθυνση Κέρκυρας μαζί με συλλόγους κηδεμόνων, διδάσκοντες  και τον Σύλλογο Κηδεμόνων Κέρκυρας οι φήμες για συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων στην Κέρκυρα όχι απλά δεν  διαψεύστηκαν αλλά θεωρείται βέβαιο ότι από το 2011 η επιδότηση της εκπαίδευσης μειώνεται κατά 25%.
Αρχικά ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Γαβαλλάς αρνιόταν κατηγορηματικά το σχέδιο για το κλείσιμο-συγχώνευση έξι σχολείων (γυμνάσια Αγρού, Αμφιπαγίτων, Λιαπάδων, Φαιάκων, ΕΠΑΛ Κορακιάνας, 2ο ΕΠΑΛ), αλλά για κακή του τύχη τα είχε όλα σημειωμένα πάνω στον χάρτη του νησιού που είχε στο γραφείο του, οπότε αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπάρχει η πιθανότητα συγχωνεύσεων.
Στα πλαίσια των περικοπών ΕΕ - κυβέρνηση ΔΝΤ- σχεδιάζουν το  κλείσιμο περιφερειακών σχολείων και την μεταφορά μαθητών σε κεντρικότερες μονάδες, όπου θα στοιβάζονται σε τάξεις των 30-35 ατόμων με μοναδικό σκοπό την δραστική μείωση των τμημάτων άρα και των ωρών διδασκαλίας και του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού.
Οι καθηγητές που θα μείνουν ξεκρέμαστοι θα μεταταχθούν προς πάσα κατεύθυνση και ίσως και στην ανεργία. Οι μαθητές απομακρυσμένων περιοχών θα αναγκάζονται είτε να υπομένουν μαρτυρικές πολύωρες καθημερινές μετακινήσεις είτε λόγω των περικοπών και στα αστικά δρομολόγια να παρατάνε το σχολείο. Θέλουν να ξαναγυρίσουν την παιδεία στο 1950 με την επαρχία αναλφάβητη και τους εκπαιδευτικούς στην εξαθλίωση.
Κατά την πάγια τακτική της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί ύπουλα και αθόρυβα, εκμεταλλευόμενη το κενό στην διαδοχή εξουσίας με τον Καλλικράτη και την περίοδο των γιορτών, να περάσει σε κατά τόπους το κλείσιμο σχολείων πιλοτικά και ύστερα να ακολουθήσει η κεντρική εντολή από το υπουργείο. Αν αφήσουμε τα σχέδια τους να εξελιχθούν από τον Γενάρη πολλοί μαθητές και εκπαιδευτικοί θα βρεθούν χωρίς σχολείο.

Αύριο 22/12/2010 καλείται:
·                           Από την  ΕΛΜΕ Κέρκυρας πορεία που θα ξεκινήσει από τα Λύκεια με κατεύθυνση την πόλη στις 12:00
·                           Και το απόγευμα στις 18:00 καλείται σύσκεψη φορέων στο εργατικό κέντρο.


  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
  • ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
  • ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΖΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
  • ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ


Συνέλευση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια

Την Παρασκευή 10/12/2010 και ώρα 20:00, θα πραγματοποιηθεί συνέλευση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια στην αίθουσα επαγγελματοβιοτεχνων (πλακάδα του Αγίου)



Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια (συνέλευση Κέρκυρας)

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία, αγωνιστές τοπικών κινήσεων και κινημάτων

σε Ανοιχτή Συνέλευση

για:

  • απολογισμό της δίμηνης ύπαρξης της κίνησης

και

  • σχεδιασμό δράσης και ιεράρχηση των μετώπων το αμέσως επόμενο διάστημα


τη Τρίτη, 7-12 στις 8 μ.μ.

στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου της Κέρκυρας

Στο δρόμο της εξέγερσης και της ανατροπής

37 χρόνια πριν, η εξέγερση των φοιτητών, των εργατών και της μαθητικής νεολαίας σηματοδότησε την αρχή του τέλους για τη Χούντα των συνταγματαρχών. Η νεολαία και ο λαός τόλμησαν να πάνε κόντρα στον «γύψο» που είχε επιβληθεί στη χώρα, να βροντοφωνάξουν «κάτω η Χούντα-έξω το ΝΑΤΟ», να βάλουν στο στόχαστρο της εξέγερσης τον ιμπεριαλισμό, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Με καταλυτικό το ρόλο της επαναστατικής αριστεράς, τα αγωνιστικά σκιρτήματα μετατράπηκαν σε ποτάμι οργής που ανέτρεψε στο πέρασμά του τη Χούντα και τη «φιλελευθεροποίησή» της δείχνοντάς μας για πάντα ότι οι λύσεις για τους εργαζόμενους έρχεται από κάτω, από τους ίδιους, από τις εξεγέρσεις και τους αγώνες τους. Δείχνοντάς μας ότι οι «μονόδρομοι» ραγίζουν και ανατρέπονται ακόμα και όταν επιβάλλονται με την δύναμη της ωμής βίας, των βασανιστηρίων και του θανάτου.
37 χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης και της ανατροπής είναι όσο ποτέ επίκαιρο. Η εφαρμογή του Μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, ο «μονόδρομος» που μας επιβάλλουν, απειλεί να σαρώσει κάθε δικαίωμα των εργαζόμενων, του λαού και της νεολαίας. Σε κόντρα με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως φάνηκε στις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, αλλά και στις πρόσφατες εκλογές, το αστικό πολιτικό προσωπικό προσπαθεί να φορτώσει στις πλάτες μας το κόστος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Την ίδια στιγμή, σε πολλές χώρες της Ευρώπης οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονται, οι φοιτητές αρνούνται να υπακούσουν. Απέναντι στην «διεθνή του κεφαλαίου» της ΕΕ και του ΔΝΤ η διεθνής των αγωνιζόμενων μπαίνει στο προσκήνιο.
Ας γίνει το φετινό Πολυτεχνείο η απαρχή ενός νέου, νικηφόρου γύρου αναμέτρησης του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος στη χώρα μας. Ενάντια στην κυβέρνηση, την Τρόικα, το κεφάλαιο και τους υποστηριχτές τους. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη Frontex. Με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση: παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού χρέους, έξοδο από το ευρώ-ρήξη με την ΕΕ, εθνικοποίηση των Τραπεζών με εργατικό έλεγχο, αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των εργαζόμενων, απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, άσυλο και στέγη σε όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Με την αντικαπιταλιστική Αριστερά, για την ανατροπή που απαιτεί η εποχή μας.

Να δείξουμε ότι η Τρόικα και οι πολιτικοί της εκφραστές είναι ανεπιθύμητοι, μαζί με το Μνημόνιο, τον προϋπολογισμό-σφαγείο και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν από 15/11.

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια καλεί σε συγκέντρωση και πορεία τη  Τετάρτη 17-11 στο τμήμα Ιστορίας στις 7 μ.μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 5ης-11-2010 καταγράφηκε ένα ισχυρό ρεύμα καταδίκης της πολιτικής των δύο μεγάλων κομμάτων της πολιτικής του μνημονίου και του ΔΝΤ. Το ρεύμα αυτό εκφράστηκε κυρίως με την ενίσχυση των πιο μαχητικών τμημάτων της Αριστεράς και δευτερευόντως με το τεράστιο ποσοστό αποχής και το μικρότερο του άκυρο-λευκού. Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση η επαναστατική αριστερά καταγράφηκε ως διακριτό πολιτικό ρεύμα εκλέγοντας μάλιστα περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους σε πολλές περιοχές της χώρας.
Συγκροτείται στην Ελλάδα του μνημονίου και του ΔΝΤ ένα ρεύμα αντίστασης και υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, το οποίο στηρίζει την ελπίδα των λαϊκών αγώνων ενάντια στην τρομοκρατία του κεφαλαίου και των πολιτικών του υπαλλήλων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ). Η Αριστερά των αγώνων πρέπει να ανταποκριθεί στην εκλογική της άνοδο στηρίζοντας την ανυποχώρητη πάλη ενάντια στην κυβέρνηση, το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο, το ΔΝΤ και την ΕΕ κατακτώντας στο δρόμο μια νέου τύπου ενότητα, δίνοντας προοπτική νίκης στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες.
Η έδρα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια στο περιφερειακό συμβούλιο Ιονίων νήσων δε θα είναι έδρα “ανάθεσης” αλλά βήμα αγώνα ενάντια στον Καλλικράτη και στις πολιτικές του μνημονίου από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, βήμα υπεράσπισης των τοπικών κινημάτων, βήμα αναγγελίας των ελπίδων για την Κοινωνική Απελευθέρωση.
Η τρίτη θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης στο δήμο Κερκυραίων αποτελεί για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια μια αρνητική εξέλιξη. Μια σημαντική μερίδα μερίδα των Κερκυραίων πίστεψε ότι ένας αγωνιστής δήμαρχος θα ήταν ο καλύτερος συμπαραστάτης των αναγκών τους. Στη διάρκεια όμως της προεκλογικής περιόδου εξαπολύθηκε ενάντια στη Λαϊκή Συσπείρωση μια σφοδρή επίθεση εκ μέρους του τοπικού οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού κατεστημένου. Ο κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ αρκέστηκε σε μια αντιπαράθεση στο επίπεδο των ΜΜΕ, ενίοτε με διεκπεραιωτικό χαρακτήρα και δεν αξιοποίησε σωστά το πολυποίκιλο κοινωνικό δυναμικό που είχε στη διάθεση του.
Ο αγώνας συνεχίζεται και στο δεύτερο γύρο των εκλογών, ο οποίος πρέπει να αποτελέσει μια ακόμα σκληρότερη καταδίκη των αντεργατικών και αντιληπτικών πολιτικών. Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια καλεί σε μαζική πολιτική αποχή στις εκλογές της 14ης-11-2010. Οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες του Καλλικράτη πρέπει να εκλέγουν με όσο το δυνατόν μικρότερη συμμετοχή των εκλογέων στην ψηφοφορία. Καλούμε τους Κερκυραίους και τις Κερκυραίες, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να μην υποκύψουν στον εκβιασμό του “μικρότερου κακού” και να ενωθούν σε ταξικούς αγώνες με την Αριστερά ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ, στο ΔΝΤ και σε κάθε εκφραστή των συμφερόντων του κεφαλαίου με ή χωρίς μνημόνιο.

  • Δεν νομιμοποιούμε τις πολιτικές που καταδικάζουν τις ζωές και το μέλλον μας!
  • Μη αναγνώριση-στάση πληρωμών του τοκογλυφικού χρέους με πάλη του λαού!
  • Εξυπηρέτηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών και όχι των εργολαβικών συμφερόντων!
  • Ούτε “Θεοτόκης” ούτε “Δεληγιάννης”- ούτε Σπύρου ούτε Μπεριάτος- Ούτε Αυλωνίτης ούτε Τρεπεκλής!
  • Με ανυποχώρητους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες να κατακτήσουμε τον πλούτο που παράγουμε το νησί που μας ανήκει, τη ζωή που μας αξίζει!


Κέρκυρα 11/11/2010

Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια Συνέλευση Κέρκυρας

Γιατί να στηρίξω το ψηφοδέλτιο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια;


Η ψήφος υπέρ των ψηφοδελτίων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια είναι η πιο χρήσιμη, η πιο ελπιδοφόρα ψήφος. Κι αυτό γιατί: 

Πρώτο, αποτελεί την πιο σκληρή καταδίκη των εκφραστών της αντιδραστικής επίθεσης και του μνημονίου (Μπεριάτος). Δεν κρύβεται πίσω από ένα ρηχό αντιμνημονιακό «όχι», ενώ συμφωνεί με τη πολιτική της κυβέρνησης (Σπύρου) ούτε βγάζει λάδι το ΠΑΣΟΚ (όπως ο δήθεν ανεξάρτητος συνδυασμός του Καλούδη) ή εγκλωβίζει την αριστερή αναζήτηση στη καταστροφική αποδοχή της ΕΕ και του ευρώ και τη διγλωσσία, όπως κάνουν τα προερχόμενα από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ψηφοδέλτια, ούτε βέβαια λένε μεγάλα λόγια για να δραπετεύουν από τις κρίσιμες αναμετρήσεις (ΚΚΕ). Είναι ψηφοδέλτια ρήξης και ανατροπής.
Δεύτερο, είναι τα ψηφοδέλτια που έχουν στο ίδιο τους το DNA την εργατική απαίτηση για αντιμετώπιση των καυτών κοινωνικών προβλημάτων των εργαζομένων (ανεργία, νέα φτώχεια, υπερεκμετάλλευση) και εκφράζουν με το πιο αποφασιστικό τρόπο το μίσος και την οργή του εργαζόμενου κόσμου για το σάπιο αστικό πολιτικό κατεστημένο, γιατί συγκροτούνται από πρωτοπόρους αγωνιστές των τοπικών κινημάτων, εργαζόμενους της διπλανής πόρτας, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, νέους και συνταξιούχους.
Τρίτο, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια δεν λέει μόνο «όχι», δεν εκφράζει μόνο την αγανάκτηση και το άι-σιχτίρ των εργαζομένων που ρίχνονται στον κοινωνικό πάτο, αλλά τολμά να αντιπροτείνει ένα συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της οικονομικής χούντας κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ:
-        άρνηση και διαγραφή του δημόσιου χρέους στους έλληνες και ξένους τοκογλύφους και όχι των μισθών και των συντάξεων.
-        πάλη για αύξηση των μισθών και μείωση των ωρών εργασίας και γιʼ αυτό ρήξη και έξοδος από το ευρώ, την ΟΝΕ και την ΕΕ.
-        απαγόρευση των απολύσεων και αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, υγείας, πρόνοιας και των υποδομών και γιʼ αυτό πέρασμα στο Δημόσιο των τραπεζών και όλων των ΔΕΚΟ, καθώς και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.
-        δήμευση εδώ και τώρα της αμύθητης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.
Τέταρτο, η αποφασιστική ενίσχυση του ψηφοδελτίου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια είναι ψήφος υπέρ ενός αποφασιστικού μαζικού μετώπου για την απόκρουση και το ξήλωμα της ληστρικής επίθεσης, που πρέπει να αναπτυχθεί πριν και μετά τις κάλπες.
Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια δεν δίνει υποσχέσεις για μια «ριζοσπαστική» διαχείριση, αλλά τίθεται στην υπηρεσία της κινητοποίησης και της συμμετοχής του λαού.
Πέμπτο, πρόκειται για ψήφο υπέρ μιας άλλης Αριστεράς. Η συγκρότηση ψηφοδελτίων σε 11 περιφέρειες και σε δεκάδες δήμους πανελλαδικά, με την συμβολή των δυνάμεων της εκτός των τειχών αριστεράς, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών που προέρχονται από την κοινοβουλευτική αριστερά, αποτελεί ένα επίτευγμα, που δίνει πανελλαδική διάσταση στο εγχείρημά μας και δείχνει ότι συσπειρώνει ένα αξιόλογο εργατικό και κοινωνικό δυναμικό. Δεν είναι βέβαια η Αριστερά των ονείρων μας, ούτε η Αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας. Είναι όμως η Αριστερά της ρήξης και της μαχόμενης αυτοκριτικής, που δεν διστάζει να λέει καθαρά ότι για να νικήσει το κίνημα, η Αριστερά πρέπει να αλλάξει και να ενωθεί σε αντικαπιταλιστική και επαναστατική κατεύθυνση.

Οι εκλογές έχουν ένα σημαντικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση των ψηφοφόρων αλλά και των ψηφοθήρων πολιτευτών. Αντικρίζουμε ανθρώπους που σε κανονικές συνθήκες θα μας αγνοούσαν, τώρα να μας χαιρετούν με ευγένεια και να μας κάνουν να νιώθουμε σημαντικοί. Για λίγες ημέρες αποκτούμε αναγνωρίσιμη ταυτότητα πολίτη. Έχουμε όνομα και επώνυμο. Για λίγες ημέρες όλοι μας μιλούν στο πρώτο πρόσωπο και μας κοιτούν στα μάτια, μια και τώρα μας προσφέρουν ως κριτήριο επιλογής το καθαρό κούτελο. Τα χέρια καλό είναι για επικοινωνιακούς λόγους να μη φαίνονται…

Η αλήθεια είναι πως κι εμείς ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνάμε όσους βρίζουμε την προηγούμενη περίοδο ως υπεύθυνους για την οικονομική κι όχι μόνο κατάστασή μας. Ξεχνάμε, γιατί στις εκλογές δεν αισθανόμαστε πως είμαστε κομπάρσοι, μόνιμα ριγμένοι στην απονομή των ρόλων. Ο θιασάρχης μας έχει μετατρέψει σε πρωταγωνιστές έστω σε έναν πολυπρόσωπο θίασο. Έστω για λίγες παραστάσεις.
Ξεχνάμε. Γιατί νιώθουμε πως τους κρατάμε στο χέρι. Πως έχουν την ανάγκη μας Ποιοί; Μα αυτοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και τώρα ζητούν την ψήφο μας. Το επιβεβαιώνει και η διακαναλική συγκινητική ομιλία του πρωθυπουργού της χώρας μας. Κι αυτός μας κοίταξε στα μάτια – σαν τον προηγούμενο – και μας έθεσε το δίλημμα να επιλέξουμε το είδος της θηλιάς που θα μας πνίξει αργά αλλά σταθερά. Χρωστάμε είπε πολλά και σε πολλούς. Φταίει η διαφθορά είπε και η φοροδιαφυγή.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το λέει κατάμουτρα σε εμάς. Τόσα χρόνια υπουργός δεν γνωρίζει τους απατεώνες; Κι αν δεν τους γνωρίζει γιατί δεν ρωτά τον Πάγκαλο;

Ας πάει να τον ρωτήσει και να τα πάρει πίσω από αυτόν και τους ομοίους του. Εγώ πάντως και όπως  πολλοί φίλοι και συνάδελφοι που γνωρίζω, δεν βρεθήκαμε ποτέ ομοτράπεζοι τους αλλά και δεν είχαμε ποτέ την δυνατότητα να πλουτίσουμε σε μια ή δυο τετραετίες όπως  έπραξαν πολλοί πολιτικοί μέσα κι έξω από την Βουλή, δικαιολογούμενοι με συναισθηματικές μπαρούφες για τις ανάγκες των παιδιών τους. Εμείς για να ξεχρεώσουμε ένα σπίτι χρειαζόμαστε δυο θητείες σε αυτήν την ζωή.
Ο πατέρας μου ήταν βιομηχανικός εργάτης και έτρεχε σε διάφορες δουλειές να τα βγάλει πέρα. Μεγάλωσε τέσσερα παιδιά. ¨Όταν πέθανε είχε στο λογαριασμό του λιγότερα χρήματα από όση ήταν η μηνιαία σύνταξή του. Τον θυμάμαι πάντα να μου λέει να είμαι τίμιος και αυτό για μένα είναι παρακαταθήκη ηθικής αξιοπρέπειας που θέλω κι εγώ να αφήσω στα παιδιά μου μαζί όμως και με μια επιπλέον λέξη. Αυτή του «αγώνα». Η ζωή κερδίζεται. Δεν χαρίζεται από χαρισματικούς ηγεμόνες στους ελεήμονες υποτελείς  προσκυνητές τους.

Μας απειλούν οι φορείς του δικομματισμού θέλοντας να μας γεμίσουν φόβο και να μας υφαρπάξουν την ψήφο και να παραβλέψουμε πως αυτοί κυβερνούσαν την Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση, πως οι ίδιοι δημιουργούσαν τα περιβάλλοντα που δημιούργησαν τις ικανές συνθήκες για μίζες και χρηματισμούς, πως αυτοί με τους κυβερνητικούς τους συνδικαλιστές ενίσχυσαν  την κουλτούρα του πειθήνιου χειραγωγημένου κομματικού στρατού.

Και έρχονται οι ίδιοι φορώντας το μανδύα του νεωτεριστή φωτισμένου ηγεμόνα να μας πείσουν με παλαιά κόλπα. Κι εμείς νομίζαμε πως το Καραμανλής ή τανκς θα ήταν θέμα για μαυρόασπρο ντοκιμαντέρ! Αλλά η ζωή κρύβει μονότονα επαναλαμβανόμενες επαναλήψεις.

Πώς το είπε καλυμμένα ο ΓΑΠ; Εμένα ή το χάος ή Τατούλη ή μπέρδεμα μεγάλο;
Μα αγαπητέ πρωθυπουργέ, εμείς ως εργαζόμενοι είμαστε ήδη ένα βήμα πριν το χάος. Αλλά σε διαβεβαιώνουμε πως δεν θα πέσουμε ψηφίζοντας την δική σου πολιτική σωτηρία.

Δεν το αισθάνεστε γύρω σας; Είναι ο φόβος, η απελπισία , ο θυμός και η οργή που θα πυροδοτήσουν την έκρηξη που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό που στήνουν στην πλάτη μας και που ταυτόχρονα θα προκαλέσουν τον τρόμο στους  αντιπάλους μας, την οικονομική – πολιτική ελίτ που από την μια μας προσμετρά σαν άψυχους αριθμούς και από την άλλη τρέμει στην ιδέα πως μπορεί να χάσει τα τοκογλυφικά της χρήματα από  μια λαϊκή εξέγερση πέρα από τις νομιμοποιημένες εκλογικές διαδικασίες.
Φίλοι και φίλες σε αυτές τις εκλογές ας είμαστε εμείς που θα φοβίσουμε όσους έβαζαν και βάζουν ενέχυρο τα όνειρά μας.

Ο Ηλίας Μπουργουτζής είναι δάσκαλος, υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Κέρκυρας με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια

118 χρόνια αναπτυξιακής πολιτικής στη Κέρκυρα και η περίπτωση του Παλαιού Λιμανιού

 ΠΟΡΤΑ -ΡΙΑΛΑ
(Ερρίχτηκε το 1893)

Ήτανε, ανάμεσα στ'απόρθητα κάστρα των Κορφώνε, μεγάλη, βαριά, πέτρινος γίγαντας κάστρο κι αυτή. Οι αιώνες απερνούσαν κ' εκείνη αγέραστη, ακόμα μένει ορθή η μεγάλη πόρτα. Είναι νύχτα.

Του μικρού καντηλιού, που μπρός σε μιαν εικόνα είν' αναμμένο, η λάμψη ξάφνου αξαίνει. Ο θόλος λάμπει. Γάλι, γάλι, ο αγέρας στη μέση πυκνώνει, και γάλι, γάλι, φαίνεται μια μεγάλη μορφή.
- Εγώ του Ικτίνου, λέει, ωδήγησα το χέρι, όταν τον Παρθενώνα ηθέλησε να κτίσει, εγώ στην αρχαίαν Αίγυφτο τις πυραμίδες έμπνευσα, εγώ είμαι του χτιρίου το πνέμα.
Εγώ δε ζω σε βάρβαρους χρόνους - και πετάω από τόπο σε τόπο εκεί που με λατρέβουν. Εγώ ήμουν στην Ελλάδα την αρχαία, εγώ στη Ρώμη, στην Αίγυφτο εγώ - η Ποίηση κ' η Δόξα με συνοδεύουν και τους βαρβάρους φεύγω.
Σαν πνοή θανάτου εμπρός φυσάει η Βαρβαρότη, εκείνη που αρμάτωσε εναντίον μου τα χέρια των Βανδάλων, εκείνη που μες στην καρδιά του Θεοδόσιου εμπήκε!
Ωϊμέ, επλάκωσε και δω αυτή η θανάσιμη - η βάρβαρη φωνή ακούστηκε.
-Να ρίξουνε, να ρίξουνε την Πόρτα.
Ντίνος Θεοτόκης
Η «Πόρτα» που αναφέρει ο Ν. Θεοτόκης, δεν είναι παρά η Porta Reale, μια από τις έξι πύλες της περιτειχισμένης μεσαιωνικής πόλης της Κέρκυρας, η οποία βρισκόταν στην αρχή της σημερινής Ε. Βουλγάρεως και υπήρξε η κύρια πύλη εισόδου των κατοίκων των χωριών προς τη πόλη. Για αιώνες, αποτέλεσε σύμβολο χωροταξικού και ταξικού διαχωρισμού ανάμεσα στο αρχοντολόι, και την εξαθλιωμένη αγροτιά του νησιού.
Η καταστροφή της Porta Reale, της σημαντικότερης και ωραιότερης από τις πύλες της Πόλης- πραγματικό έργο τέχνης- επί δημαρχίας Μιχαήλ Ιππότη Θεοτόκη, χαρακτηρίστηκε ακόμα και τότε πολιτιστικό έγκλημα και όντως ήταν. Όχι πως η Πύλη δεν συμβόλιζε την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Το ζήτημα όμως ήταν και παραμένει η ίδια η ύπαρξη ή μη της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης και όχι τα σύμβολα της. Στη περίπτωση μας λοιπόν ο δήμαρχος Θεοτόκης, άρχοντας και αυτός, συναίνεσε στην καταστροφή της πύλης ικανοποιώντας βραχύβια το λαϊκό αίσθημα, παρά το γεγονός ότι μια νέα πιο συστηματοποιημένη εκμετάλλευση της φτωχολογιάς βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη. Η κατεδάφιση της Πύλης δεν συνδυάστηκε με άρση της εκμετάλλευσης αλλά με ένταση της, λειτουργώντας ως προπέτασμα καπνού.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στους επισήμους λόγους που ανεγνώσθησαν στα ερείπια της Porta Reale, οι βάρβαροι, σύμφωνα με τον Κ. Θεοτόκη, της εποχής «επένδυσαν» την καταστροφή με όμορφα λόγια περί δήθεν «ανάπτυξης», «προόδου» και εισόδου σε μιαν «νέα εποχή» (Παραφράζοντας τον ποιητή, όταν ακούς «ανάπτυξη», “πάλι ελευθερία ανάπηρη σου τάζουν”). Έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά αλλά όποτε η τοπική εξουσία αναφέρεται σε ανάπτυξη και πρόοδο καλό θα ήταν να περιμένουμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από το καπνό. Άλλωστε για τους πριν από 60 χρόνια αρχόντους μας «ανάπτυξη» θεωρήθηκε και η κατασκευή αυτού του κιβωτίου από μπετόν, που η θεά του σου προκαλεί ανατριχίλα, που από τότε πηρέ τη θέση του Παλαιού Λυρικού Θεάτρου.
Στις μέρες μας, οι σημερινοί Βάρβαροι μιλάν πάλι για «ανάπτυξη» και για «πρόοδο». Μην φανταστείτε όμως ότι αναφέρονται στην απόδοση των ακτών στους κατοίκους του νησιού, στην εργαζομένη κοινωνική πλειοψηφία. Άλλωστε, αυτές τις έχουν παραδώσει προ πολλού στο ντόπιο και ξένο ξενοδοχειακό κεφάλαιο, επιτρέποντας στους ξενοδόχους να ασελγούν πάνω στην ανάγκη των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των πραγματικών ιδιοκτήτων, που τα έχουν πληρώσει δεκάδες φορές με την απλήρωτη υπερεργασία τους.
Ούτε μας εξηγούν γιατί η Κέρκυρα των 50 χρόνων εντατικής τουριστικής ανάπτυξης δεν διαθέτει νοσοκομείο ικανό ούτε καν για πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη ενώ ιδιωτικές κλινικές ξεφυτρώνουν σε όλο το μήκος και πλάτος του νησιού.
Αντίθετα σχεδιάζουν μεγαλεπήβολα έργα αμφιβόλου χρησιμότητας και σκοπιμότητας για τη πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού. Από το πρόσφατο αιολικό πάρκο στη βορειοδυτική Κέρκυρα με τις χιλιάδες περί της αποτροπής του υπογραφές, στο ΒΙΟΠΑ στους Βαρυπατάδες που θα γινόταν ΒΙΠΕ-μέσα σε δασική έκταση και σε απόσταση αναπνοής από δυο παραδοσιακούς οικισμούς. Από το ΧΥΤΑ Λευκίμμης, που πριν καν λειτουργήσει θεωρείται ήδη αναχρονισμός (βλ. ΧΥΤΥ, Ολοκληρωμένη διαχείριση), κόστισε όμως μια ζωή, στο Master Plan του ΟΛΚΕ για την βόρεια παραλιακή ζώνη της πόλης της Κέρκυρας.
Πέρα από τις ενστάσεις για τον ανορθολογισμό που κρύβεται πίσω από κάθε ένα από τα προαναφερόμενα «μεγάλα έργα», ενοποιητικό στοιχείο όλων είναι ότι βρίσκονται μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων. Δεν θα μπορούσε να αποτελέσουν εξαίρεση και τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στο παλιό λιμάνι.
Δεν θα σταθούμε τόσο στο ότι τα εν εξελίξει αλλά για την ώρα «παγωμένα» έργα μπορούν, όπως έχει γραφτεί, να αποτελέσουν λόγο απένανταξης από το κατάλογο των μνημείων της UNESCO. Το ουσιώδες είναι ότι ο πυρήνας της αναπτυξιακής λογικής του ΟΛΚΕ, όπως αποτυπώνεται και στο Master Plan για ολόκληρη τη βόρεια παραλιακή ζώνη και όχι απλώς για το παλιό λιμάνι ιδιωτικοποιεί, τεμαχίζει και βγάζει στο σφυρί έναν ακόμη δημόσιο χώρο. Η πώληση - υφαρπαγή από τον ιδιώτη - τύποις ενοικιαστή και κατ’ ουσία νέου ιδιοκτήτη- μιας έκτασης κοντά 8 στρεμμάτων εντος του ιστορικού κέντρου, που έως τώρα συνιστά δημόσια περιουσία, δείχνει τι σημαίνει στη πράξη η υποταγή των πάντων στην άμεση κερδοφορία του κεφαλαίου. Του φυσικού πλούτου, των πολιτιστικών μνημείων, των ελεύθερων χώρων ακόμη και του αέρα που αναπνέουμε. Αλήθεια, που θα πρέπει να φθάσει ένας κάτοικος ή επισκέπτης του νησιού για να μυρίσει την «θαλασσίαν αύραν» μετά την ολοκληρώση των σχεδίων του ΟΛΚΕ; Το ίδιο έχει δρομολογηθεί να συμβεί και στις Μπενίτσες, όπου ήδη ο φράχτης που θα απαγορεύει στους μπενιτσιώτες τη πρόσβαση στην ακτή είναι έτοιμος.

Οι τοπικοί άρχοντες, δέσμιοι των υποχρεώσεων τους απέναντι σε εργολαβικά συμφέροντα, πάλι θα μιλήσουν για ανάπτυξη. Όπως για ανάπτυξη μίλησαν για τη Μαρίνα στα Γουβιά, ενώ όλοι βλέπουμε τις συνέπειες στη τοπική οικονομία και τη παρακμή ολόκληρης της περιοχής γύρω από αυτήν. Την ιδία ανάπτυξη θέλουν να φέρουν και στη Σπηλιά;
Είναι πάντως να απορεί κανείς, γιατί, για ένα τόσο σοβαρό θέμα βιωσιμότητας της παλιάς πόλης της Κέρκυρας, δεν έχει τοποθετηθεί κανείς από τους υποψηφίους συνδυασμούς σε Δήμο και Περιφέρεια, τουλάχιστον στη προεκλογική περίοδο.
Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια, ενάντια στα σχέδια των σημερινών «Βαρβάρων», θα παλέψει πριν και κυρίως μετά τις εκλογές, εντός και εκτός του περιφερειακού συμβουλίου, για την εξασφάλιση και τη διεύρυνση των ελεύθερων δημόσιων χώρων, την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και όχι τα κέρδη των εργολάβων μέσα από λαϊκές συνελεύσεις με αγώνες στα χέρια των κατοίκων.

Ο Κώστας Φαγογένης είναι φιλόλογος και κοινωνιολόγος
Ο Σπύρος Μπόικος είναι ιστορικός της επιστήμης
Υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοί με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια

Παρουσίαση ψηφοδελτιού Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια


Ενάντια στον «Καλλικράτη» της εκπαίδευσης και της τοπικής αυτοδιοίκησης


Να παλέψουμε για ένα σχολείο που θα μαθαίνει στα παιδιά μας

πώς να αλλάζουν τον κόσμο κι όχι πώς να τον υπομένουν,
πώς να ονειρεύονται και να διεκδικούν το μέλλον κι όχι πώς να παραιτούνται από αυτό!

Σε συνέχεια του κοινωνικού πολέμου που έχει κηρύξει η συγκυβέρνηση  ΠΑΣΟΚ- Ευρωπαϊκής Ένωσης - ΔΝΤ, με τις εξαγγελίες της υπουργού απαιδευσίας και δια βίου ημιμάθειας κι εκμετάλλευσης Διαμαντοπούλου, προωθούνται ιστορικών διαστάσεων, αντιδραστικές τομές στην εκπαίδευση. Κατεδαφίζεται ό,τι απόμεινε από το δημόσιο δωρεάν σχολείο (από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Δημοτικό και το Λύκειο) και προσαρμόζεται στη νέα εποχή του Μνημονίου, της κυριαρχίας της επιχειρηματικότητας και του κέρδους, της υποταγής στην αγορά και της ακόμα πιο βαθιάς αστικής ταξικής επιλογής.
  Με την ασφυκτική λιτότητα που επιβάλλει το μνημόνιο όχι μόνο να εξαντλεί οικονομικά τους εκπαιδευτικούς, αλλά και να οδηγεί σε συρρίκνωση τις κοινωνικές υπηρεσίες και την εκπαίδευση. Τα κενά, τα υπεράριθμα τμήματα και τα λιγότερα σχολεία είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις να γίνονται πραγματικότητα για όλο και περισσότερους εργαζόμενους στα σχολεία.
   Με τα σχέδια για την υπαγωγή και της εκπαίδευσης σε γιγαντωμένες «αυτοδιοικητικές» ενότητες ( οι νέοι δήμοι και περιφέρειες του «Καλλικράτη») με ελάχιστους δημόσιους πόρους που θα οδηγήσει, μέσα από τους μηχανισμούς της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και της σύνδεσης της με την αγορά, στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και το μοίρασμα της χρηματοδότησης με βάση μετρήσιμους δείκτες παραγωγικότητας και όχι με τις ανάγκες των μαθητών. Με την έσχατη απαξίωση, οικονομικά, εργασιακά και ηθικά του δάσκαλου και του καθηγητή, μέσα από την αξιολόγηση από την οποία θα εξαρτάται μέχρι και ο μισθός του.
  Με το νηπιαγωγείο να κλείνει την πόρτα του στα προνήπια και να στοιβάζει τα νήπια σε τμήματα των 25 (και πάνω) παιδιών. Με τη μετατροπή του δημοτικού σχολείου -με το μοντέλο των 800 «νέων αναμορφωμένων» σχολείων- σε εξοντωτικό κάτεργο για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς, στο οποίο κυριαρχεί η κατακερματισμένη γνώση, η ατέλειωτη πληροφορία, η δεξιότητα κι ο καταιγιστικός ρυθμός διδασκαλίας .
Με το σχέδιο για ένα λύκειο αποσπασματικών γνώσεων (με στοιχειώδη βασικά μαθήματα και τα υπόλοιπα επιλογές), ένα σχολείο επιλεκτικής ημιμάθειας το οποίο στόχο θα έχει τη δημιουργία ευέλικτου εργατικού δυναμικού που θα έχει όλο και λιγότερα εφόδια για να κρίνει και να αλλάξει τον κόσμο που ζει, αλλά θα μπορεί πιο εύκολα να προσαρμοστεί στις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής. Με την επαναφορά των χρεοκοπημένων, πολλαπλών μάλιστα, δεσμών στο Λύκειο και ένα σύστημα  εισαγωγής στα ΑΕΙ πλήρους και διαρκούς εξουθένωσης της νέας γενιάς.
Με πανεπιστήμια που αντί για πρυτάνεις θα έχουν μάνατζερ. Που ελάχιστη σχέση θα έχουν με χώρους ιδεών και διαλόγου ανοιχτούς στην κοινωνία και τη νεολαία. Που η χρηματοδότησή τους θα εξαρτάται από την αξιολόγησή τους με βάση το κατά πόσο ανταποκρίνονται στις ανάγκες των επιχειρήσεων και της αγοράς. Αυτά τα πανεπιστήμια ουσιαστικά δε θα δίνουν πτυχία, αλλά ρευστοποιημένα σύνολα μαθημάτων, με σίγουρη προοπτική για τους απόφοιτους την ανεργία.
Να ανατρέψουμε τα σχέδια τους ! Μπορούμε! Αυτό έδειξε ο αγώνας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16!
Χρειαζόμαστε ένα μαχητικό ανατρεπτικό κίνημα της εκπαίδευσης, που θα συναντηθεί με το εργατικό κίνημα και θα απαιτήσει τη συνολική ανατροπή του μνημονίου και της πολιτικής της κυβέρνησης -ΕΕ -ΔΝΤ. Να γυρίσουμε τις πλάτες στο διάλογο μαϊμού του ΥΠΕΠΘ, στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, όλους αυτούς τους πρόθυμους  συνομιλητές – λαγούς της κυβέρνησης! Που να παλέψει για ελεύθερη πρόσβαση όλης της νεολαίας στην εκπαίδευση! Για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία! Για ενιαίο δημόσιο υποχρεωτικό 12χρονο σχολείο και Δημόσιο Πανεπιστήμιο, με ισχυρά γνωστικά αντικείμενα  και πτυχία που να κατοχυρώνουν την εργασία!. Για έκτακτα μέτρα ενάντια στον αναλφαβητισμό! Για κοινωνικά μέτρα για τους φτωχούς και ανέργους, ώστε τα παιδιά τους να μπορούν να σπουδάζουν!
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα δώσει όλες τις δυνάμεις της στους αγώνες, για να δημιουργηθεί ένα μαχητικό πολιτικό κίνημα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Που θα επιδιώκει την ενότητα στη δράση για να μπλοκαριστεί και να ανατραπεί η κοινωνική βαρβαρότητα. Που πάει κόντρα στα κυρίαρχα σχέδια της αστικής τάξης και συμβάλλει για ένα εργατικό πολιτικό κίνημα που απαιτεί την παύση πληρωμών και τη διαγραφή του ληστρικού χρέους, την έξοδο από την ΟΝΕ και το Ευρώ, την απειθαρχία στην πολιτική της ΕΕ και την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτή. Μια αριστερά που θα συμβάλλει για να ξαναγραφούν στις εργατικές σημαίες  οι σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, για να αποκτήσουν προωθητική δύναμη μέσα από την πάλη στο σήμερα τα οράματα για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, απελευθερωμένη από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Για τους λόγους αυτούς όλοι εμείς, εκπαιδευτικοί από όλες της βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης, από τα κάτεργα της ιδιωτικής εκπαίδευσης και το γολγοθά της αδιοριστίας, στηρίζουμε τις εκλογικές προσπάθειες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και θέτουμε υποψηφιότητα στα εγχειρήματα που στηρίζει. Γιατί πιστεύουμε ότι η υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αξίζει να στηριχθεί, και μπορεί να δώσει προοπτική στο λαϊκό κίνημα στη χώρα μας!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ


Περιφέρεια Ιονίου: «Αντικαπιταλιστική Αριστερά στο Ιόνιο» με την Αντωνία Λαχανιώτη
Τσιλιμπάρη Όλγα Υπ. Αντιπεριφερειάρχης Κέρκυρας, Βλάχος Χριστόφορος μέλος ΔΣ ΣΕΦΚ, Γιανναδάκη Σοφία Π.Ε. Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, Μαυροζούμης Σπύρος, Μποζίκης Σίμος, Μπουργουτζής Ηλίας, Φαγογένης Κώστας Π.Ε.Αδιόριστων Εκπαιδευτικών


Συνέντευξη τύπου-παρουσίαση του συνδυασμού της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια»

Η συνέντευξη τύπου-παρουσίαση του συνδυασμού της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια» θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 1η Νοεμβρίου, στις 9:30 έξω από τα δικαστήρια της Κέρκυρας σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους αγωνιστές της Λευκίμμης, που σύρονται σε δίκη εκείνη την ημέρα, επειδή υπερασπίστηκαν τον τόπο τους από τους εισβολείς-ΜΑΤ που έστειλαν στα χωριά τους η κεντρική και τοπική εξουσία.

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!

Παλεύουμε για έναν εναλλακτικό τρόπο ανάπτυξης, για έναν άλλο χωροταξικό σχεδιασμό, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και της νεολαίας, με αγώνες στα χέρια των κατοίκων.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ; ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΙΩΣ!



Δημοσιονομικά ελλείμματα, περικοπές μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση παιδείας- υγείας- μεταφορών, υπερσυγκεντρωτικές δομές τύπου ‘’ Καλλικράτη ‘’: ιδού τα σύγχρονα εργαλεία των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.Για να ξεπεράσει μια ακόμη δομική κρίση του, ο καπιταλισμός επιχειρεί να ‘’ μηδενίσει το κοντέρ ‘’ εξαπολύοντας καθολικό κοινωνικό πόλεμο. Ευελπιστεί ότι πάνω στη στάχτη εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικών κατακτήσεων και ανθρώπινων ζωών θα θεμελιώσει την ‘’ανοικοδόμηση’’ των επενδύσεων και των κερδών.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, εγχώριοι και αλλοδαποί, ως πραγματικοί κυβερνήτες, δια των πολιτικών τους υπαλλήλων( κυβερνήσεων, πολιτικών ‘’προσωπικοτήτων’’, κεντρικών και τοπικών αρχόντων) και των υπαλλήλων τους γενικά ( ΜΜΕ, οργανικών διανοουμένων του συστήματος) με κάθε ευκαιρία τονίζουν:
-Πόσο ‘’προσωρινή’’ είναι η κρίση
-Πόσο αναγκαία είναι τα σκληρά μέτρα των μνημονίων ( του βασικού, του επικαιροποιημένου, του επόμενου…)
-Πόσο υπεύθυνοι για την κρίση είναι οι εργαζόμενοι
-Πόσες θυσίες χρειάζεται να γίνουν για το ‘’ εθνικό συμφέρον ‘’
-Πόσο καλύτερα θα λειτουργήσουν όλα με ‘’λιγότερο κράτος’’ και περισσότερη ‘’ευελιξία ‘’ και ‘’ ανταποδοτικότητα’’
-Πόσο ‘’υπεύθυνα’’ μπορούν να διαχειριστούν το καθεστώς υποχρηματοδότησης-ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα και θριάμβου της ελεύθερης αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων.
Ένα μαχητικό, βαθιά πολιτικοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, αντάξιο των καιρών και των κοινωνικών αναγκών, οφείλει με την παρουσία του να αλλάξει την ημερήσια διάταξη ( ατζέντα ) στη δημόσια συζήτηση τονίζοντας
-Πόσο βαθιά και δομική είναι η παρούσα κρίση του καπιταλισμού
-Πόσο αναγκαία είναι όχι η εναλλαγή των κυβερνήσεων αλλά η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος στο σύνολό του
-Πόσο αξίζει τον κόπο αντί για τη διαχείριση του υπάρχοντος και την υποταγή σ’ αυτό να προωθείται ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση
-Πόσες δυνατότητες υπάρχουν να μεταβληθεί ο κόσμος της εργασίας από θύμα της κρίσης σε απειλή για το σύστημα( Ας γίνουμε η κρίση τους!). 
Στα πλαίσια της δημόσιας αυτής συζήτησης επιβάλλεται να τεθούν τα ζητήματα από τη σκοπιά του κόσμου της εργασίας. Τα ερωτήματα είναι επείγοντα και αμείλικτα:
-Με ποιους στόχους και με ποιες μορφές πάλης μέσα και έξω από τους υπάρχοντες θεσμούς (στους εργασιακούς χώρους, στη γειτονιά, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στο χωριό και στην πόλη και φυσικά στην κεντρική πολιτική σκηνή) θα αποκρουστεί η αντιλαϊκή επίθεση και θα υπάρξουν κατακτήσεις-ανάσες για την εργαζόμενη πλειοψηφία
-Πώς οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι ( π.χ διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους με πάλη του λαού, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, απαγόρευση απολύσεων, μείωση φορολογίας στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, κρατικοποίηση τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο, δημόσια δωρεάν περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια και εκπαίδευση για όλους, νομιμοποίηση των μεταναστών) θα συνδυάζονται με τους στόχους της κοινωνικής απελευθέρωσης και της συλλογικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης
-Πώς το ‘’έθνος των εργαζομένων’’ θα αποτρέψει το πρωτοφανές ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εγχώριο και διεθνές, και τη μετατροπή της χώρας σε Μπανανία-Λας Βέγκας.
Η κρούστα του φόβου, της απάθειας, της μοιρολατρίας και της υποταγής μπορεί και πρέπει να διαρραγεί. Όσο παραλυτική είναι η αποχαύνωση και η αδράνεια που επιβάλλουν κυρίαρχη ιδεολογία και ΜΜΕ, άλλο τόσο ορμητική είναι η βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για επανοικειοποίηση της ζωής, μιας ζωής με νόημα, αλληλεγγύη και δημιουργία. Με μια γνήσια, πρωτογενή παρέμβαση βάσης, που να ενώνει το πολιτικό με το κοινωνικό, μπορούν να κερδηθούν όχι οι εντυπώσεις αλλά οι συνειδήσεις. Η ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών αντίστασης και αλληλεγγύης και λαϊκών αντιθεσμών είναι αναγκαίο να συμβαδίζει με μαχητική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή, ώστε να μη διολισθήσει σε λογικές ‘’νησίδας’’, απομονωτισμού, ανώδυνου μεταρρυθμισμού.
Αυτές τις ανάγκες  προτίθεται να υπηρετήσει η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια με τη συμμετοχή της στις περιφερειακές εκλογές. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ως προς το διαχειριστικό χαρακτήρα των εκλογών και το ρόλο του ‘’Καλλικράτη’’ στη διαμόρφωση μιας τοπικής ‘’αυτοδιοίκησης’’- δούρειου ίππου των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, στο βαθμό που μας αναλογεί, θα μετατρέψουμε την εκλογική μας παρέμβαση σε βήμα καταγγελίας των εγκλημάτων της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας αλλά και σε βήμα αναγγελίας των δυνατοτήτων για κοινωνική απελευθέρωση, που ενυπάρχουν στην παρούσα δύσκολη για τον κόσμο της εργασίας συγκυρία.
Προφανώς, οι στόχοι που προαναφέρθηκαν δεν μπορούν να υπηρετηθούν αποκλειστικά από το χώρο της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πιστεύω ότι το ρόλο αυτό μπορεί να επωμιστεί μια ευρεία Αριστερή Λαϊκή Συμμαχία, νοούμενη όχι ως άθροισμα-συγκόλληση αλλά ως γαλαξίας κομμάτων, οργανώσεων, μετώπων, συλλογικοτήτων, μεμονωμένων αγωνιστών της Αριστεράς. Βασικός στόχος της πρέπει να είναι η άμεση και συνολική παρέμβαση στην παρούσα συγκυρία, με όρους αντικαπιταλιστικούς-αντισυστημικούς και με ορίζοντα τοπικό, πανελλαδικό, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Στα πλαίσιά της έχουν θέση όλα τα ιστορικά ρεύματα του επαναστατικού κινήματος, οι παλιές και νέες αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, οι ανένταχτοι αριστεροί αγωνιστές, οι εργαζόμενοι Έλληνες και μετανάστες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, οι νέοι, οι γυναίκες, όσοι αναζητούν διέξοδο από το ‘’στημένο’’ πολιτικό παιχνίδι και το επερχόμενο εργασιακό και κοινωνικό σκοτάδι.
Η Αριστερή Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να δημιουργηθεί κινηματικά και από τα κάτω και στη συνέχεια να εδραιωθεί οργανωτικά με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Είναι καθ’ όλα θεμιτό στους κόλπους της να υπάρξει διαπάλη για την ηγεμονία μεταξύ των ρευμάτων που θα την αποτελούν, αρκεί η διαπάλη αυτή να γίνεται ανοιχτά και με πραγματικούς πολιτικούς όρους και όχι υπό συνθήκες διαστρέβλωσης, μισαλλοδοξίας ή εξουσιαστικής παράνοιας. Ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα μπορεί να θέσει τα σημαντικά ζητήματα του παρόντος και του μέλλοντος, αρθρώνοντας Αντίπαλο Λόγο, και να σηματοδοτήσει την επάνοδο στο συλλογικό, φτάνοντας εγκαίρως στο ραντεβού με την Ιστορία.


 *Η Όλγα Τσιλιμπάρη είναι εκπαιδευτικός,
υποψήφια αντιπεριφερειάρχης Κέρκυρας με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΝΙΑΣ ΛΑΧΑΝΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ

           Οι γυναίκες θα κερδίσουν με αγώνα το ρόλο τους



Μέσα από μαζικές συνελεύσεις σε όλα τα νησιά του Ιονίου εγκρίθηκε η αγωνιστική πρόταση που απευθύνει o συνδυασμός Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια, με υποψήφια περιφερειάρχη την Αντωνία (Τόνια) Λαχανιώτη, εργαζόμενη από τη Ζάκυνθο. Κυρίαρχα στοιχεία της συγκρότησης του συνδυασμού ήταν η αναφορά στο ρόλο του κινήματος ως εν δυνάμει καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων, η εμπειρία των ταξικών αγώνων και ο πλούτος των ιδεών που εκπροσωπεί η ριζοσπαστική, ανατρεπτική, οικολογική και «εκτός των τειχών» Aριστερά.  Το αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο παρόλο που ήταν το τελευταίο που ανακοινώθηκε στα Ιόνια αναπτύσσει ιδιαίτερη δυναμική, κάτι που δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε στις δημοσκοπήσεις. 

Συνέντευξη στον Δημήτρη Τζιαντζή
Διαβάστε περισσότερα 

ΥΓΕΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Διανύοντας μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, εκρηκτικής ανεργίας και κοινωνικής ανέχειας λόγω των κυβερνητικών μέτρων και του Μνημονίου ΔΝΤ-ΕΕ είναι αναμενόμενες οι αρνητικές επιπτώσεις στους δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας του πληθυσμού, ιδιαίτερα των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Την ώρα λοιπόν που είναι προφανής η αναγκαιότητα στήριξης και αναβάθμισης του ΕΣΥ και του κοινωνικού Κράτους,αυτό οδηγείται στην πλήρη καταστροφή, αφού κυβέρνηση και τρόικα αποφασίζουνν άγρια περικοπή των ενισχύσεων από τον προϋπολογισμό (1,4 δις για φέτος) και έπεται συνέχεια..Οι απολύσεις των συμβασιούχων και των stage, το πάγωμα σχεδόν όλων των προσλήψεων, το κλείσιμο τμημάτων ή και ολόκληρων νοσοκομείων, οι καταργήσεις προνοιακών ιδρυμάτων θα δημιουργήσουν τεκτονικές δονήσεις σε όλο το σύστημα κοινωνικής περίθαλψης και συνοχής. Δεκάδες χιλιάδες φτωχών, ανέργων, απολυμένων, μεταναστών δεν θα βρίσκουν απλώς ράντζα αλλά κλειστές πόρτες στο ΕΣΥ.
Το ασφαλιστικό έκτρωμα και η διάλυση των κλάδων υγείας των ταμείων θα δώσει τη χαριστική βολή. Θα επιβληθεί δραστικός περιορισμός φαρμάκων, εξετάσεων και επισκέψεων, με τελικά δραματική  υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, και στροφή σε μια φθηνή, συμπτωματική και  όχι αιτιολογική αντιμετώπιση, πολύ μακριά από την ξεχασμένη ήδη παρέμβαση στα νοσογόνα αίτια και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνιστώσες της νοσηρότητας. Στις χώρες που αποδέχτηκαν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ, το προσδόκιμο επιβίωσης μειώθηκε ακόμα και 10 χρόνια! Βασικός στόχος της κυβέρνησης και του Υπουργείου Υγείας δεν είναι η «αναβάθμιση του ΕΣΥ» όπως υποκριτικά τιτλοφορείται ο νέος νόμος, ούτε ο εξορθολογισμός τους κόστους περίθαλψης, αλλά η γενικευμένη περικοπή των δημόσιων δαπανών υγείας, η συγχώνευση ή και κατάργηση κλινικών, τμημάτων, ακόμα και ολόκληρων νοσοκομείων..
Η κατάσταση στην περιφέρεια ιονίων νήσων είναι χαρακτηριστική της εγκατάλειψης της δημόσιας υγείας από κεντρικό και «τοπικό» κράτος.Υποστελεχωμένα νοσοκομεία,που λειτουργούν με την αυτοθυσία των εργαζομένων..Το σήριαλ του νέου νοσοκομείου Κέρκυρας συνεχίζεται ακόμα και τώρα,λίγο πριν την πολυπόθητη παράδοσή του στον κερκυραικό λαό,εξυπηρετώντας μικροπολιτικά-προεκλογικά παιχνίδια..Γιατροί με προσφορά ετών στο ΕΣΥ και μάλιστα στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της περιφέρειας εξωθούνται σε παραίτηση μη μπορώντας να δουν προοπτική..Δομές κοινωνικής φροντίδας (π.χ. βοήθεια στο σπίτι) απειλούνται με «λουκέτο»...Προβλήματα που επιτείνονται με την αντιδραστική τομή του Καλλικράτη.

            Με τον Καλλικράτη, το κόστος των υπηρεσιών υγείας μεταφέρεται στο «τοπικό κράτος», δηλ. στους εργαζόμενους, που θα καλούνται να πληρώσουν όχι μόνο υπέρογκα δημοτικά τέλη, αλλά και απευθείας «επίσκεψη» για την περίθαλψή τους. Πρακτικά μιλάμε για τη μεταφορά της  λειτουργίας των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων στους δήμους που οδηγεί στη ντε φάκτο επιβολή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους. Οι δήμοι θα αναγκαστούν να κλείσουν ή να συμπτύξουν μονάδες, να επιβάλουν ανταποδοτική λειτουργία ή να αναζητήσουν δρόμους σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα.  Σε ένα τέτοιο τοπίο θα διαμορφωθούν συνθήκες εντεινόμενης εμπορευματοποίησης και ταξικής κατηγοριοποίησης των υπηρεσιών υγείας.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν πρέπει να αντισταθούμε!Έχουμε την ευθύνη της υπεράσπισης όχι της σημερινής προβληματικής πραγματικότητας στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά του βαθύτερου πυρήνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας που είναι το καθολικό δικαίωμα όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από το αν είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, ανασφάλιστοι ή μετανάστες, σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας υψηλής ποιότητας.Αυτό το όραμα κανένας περιφερειάρχης του Καλλικράτη δεν μπορεί να εξυπηρετήσει.Η απάντηση έρχεται  μόνο μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων στο χώρο της υγείας και συνολικά των εργαζομένων στον τόπο μας!.Σε αυτούς τους αγώνες στρατευόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις.
Η Αριστερά δεν μπορεί να είναι δύναμη διαχείρησης αυτής της ήττας ούτε απλά μια συνεπής καταγγελία.Πρέπει να εμπνέει και να εμπνέεται από την καθημερινή πάλη των εργαζομένων,να ξαναγίνει συνώνυμη της αλληλεγγύης,της αξιοπρέπειας και της ανατροπής!

Μαρκάτης Ελευθέριος,γιατρός ,υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος

Αιολική ενέργεια: μια όχι και τόσο πράσινη τεχνολογία

Η χρήση της αιολικής ενέργειας (μέσω της μετατροπής της σε μηχανική) είναι γνωστή στον άνθρωπο από τα αρχαία χρόνια. Ο άνεμος για αιώνες έδινε την ώθηση του στη ναυσιπλοΐα. Στα χρόνια του Μεσαίωνα, ο ανεμόμυλος κατάφερε ένα αποφασιστικό πλήγμα στην πολιτική και οικονομική εξουσία του φεουδάρχη, αποτελώντας την εναλλακτική (με μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας ως προς την εγκατάσταση του) τεχνολογία στον νερόμυλο, πάντοτε εγκατεστημένο εντός του φέουδου και άρα εκμεταλλευόμενο από τον φεουδάρχη. Στη συνέχεια η αιολική ενέργεια χρησιμοποιήθηκε μέσω διαφόρων μικρής κλίμακας αιολικών διατάξεων στην άρδευση (πχ στο οροπέδιο του Λασιθίου, σε περιοχές των ΗΠΑ κ.α.) ή στην παραγωγή μικρών ποσών ηλεκτρικής ενέργειας (στα αγροκτήματα των ΗΠΑ) πριν περάσει στην αφάνεια λόγω του κινητήρα εσωτερικής καύσης και του εξηλεκτρισμού στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Οι ελλείψεις των ορυκτών καυσίμων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξαναφέρνουν την ιδέα της εκμετάλλευσης της δύναμης του ανέμου στα επιστημονικά επιτελεία της Δύσης, όμως οι προσπάθειες παρέμειναν σε περιορισμένη κλίμακα μέχρι τη δεκαετία του 1970. Τότε, ο αυξανόμενος οικολογικός προβληματισμός, η αντίθεση στην πυρηνική ενέργεια και εν τέλει η κρίση του πετρελαίου του 1973 έθεσαν με νέους όρους το ζήτημα, με αποτέλεσμα την σύγχρονη αιολική τεχνολογία. Όμως η ιστορία των προσπαθειών αξιοποίησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) απέχει εξίσου από το να είναι αθώα, όσο και πράσινη.

Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΓΩΝΑ...

Μέσα από μαζικές συνελεύσεις σε όλα τα νησιά του Ιονίου, όπου κυρίαρχα στοιχεία ήταν ο πλούτος ιδεών κι αγώνων που φέρνει στις πλάτες της η ριζοσπαστική, ανατρεπτική, οικολογική, εκτός των τειχών αριστερά, εγκρίθηκε η Διακήρυξη (θα δοθεί στη δημοσιότητα αύριο, Δευτέρα) που θα απευθύνει στους εργαζόμενους και τη νεολαία, στις γυναίκες και την τρίτη ηλικία, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια με επικεφαλής την Αντωνία Λαχανιώτη από τη Ζάκυνθο.
  
    Την πρόταση για τους αγώνες και τη συμπόρευση στις περιφερειακές εκλογές την απευθύνουμε και επιθυμούμε να βαδίσουμε μαζί με κάθε εργαζόμενο με μειωμένο μισθό, με κάθε κάτοικο που δεν του φτάνουν τα λεφτά στο τέλος του μήνα, με κάθε απολυμένο, με κάθε νέο της περιπλάνησης και των 500 ευρώ,  με κάθε απεργό εργαζόμενο, με κάθε αλληλέγγυο αγωνιζόμενο, με κάθε οργισμένο πρώην ψηφοφόρο των καθεστωτικών κομμάτων. Στον καιρό της επίθεσης στη ζωή μας, ας απαντήσουμε συγκρουσιακά και ανατρεπτικά.

Καλούμε για μέτωπο αγωνιστικής απάντησης και συσπείρωσης τους εργαζόμενους και την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εκλογές δεν είναι στενά αυτοδιοικητικές. Αποτελούν μέρος της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και ζητείται σε αυτές η συναίνεση του λαϊκού παράγοντα προκειμένου να συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Ήρθε η ώρα για την να δοκιμάσουμε το δρόμο του αγώνα, να συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική της δύναμη. Οι μαζικοί αγώνες και η νίκη τους είναι η λύση.
     
Το επόμενο διάστημα  όλοι πιο αποφασιστικά ας εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την αναγέννηση της δικής μας συλλογικής πάλης στην γειτονιά και σε κάθε χώρο δουλειάς, παλεύοντας για:


Ø     Ανατροπή του αντεργατικού προγράμματος σταθερότητας και του μνημονίου
Ø     Άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους
Ø     Έξοδος απ’ την ΟΝΕ και την ΕΕ, αποδέσμευση απ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς – μηχανισμούς όπως είναι το Δ.Ν.Τ, το ΝΑΤΟ κ.α.
Ø     Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων επιχειρήσεων και λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο
Ø     Χωρισμό κράτους – εκκλησίας, από-υπαλληλοποίηση των ιερέων και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, δήμευση της περιουσίας της
Ø        Χάρισμα – διαγραφή των χρεών για την πρώτη κατοικία σε όλους τους εργαζόμενους 
Ø        Ρύθμιση των χρεών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις χάρισμα – διαγραφή χρεών στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που το εισόδημά τους βρίσκεται στα όρια της φτώχειας

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης.  Ο χαρακτήρας τους είναι έντονα πολιτικός και στο αποτέλεσμά τους θα αποτυπωθεί το εάν η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας θα συνεχίσει την επίθεσή του ή θα βγει από τη μάχη αυτή αδυνατισμένο, αν θα εκφραστεί η οργή μας σε αριστερή κατεύθυνση με ενισχυμένες τις τάσεις αμφισβήτησης του συστήματος που γεννιούνται στην κοινωνία.
Για το λόγο αυτό πρέπει να καταδικαστούν οι υποψήφιοι της ιερής συμμαχίας κεφαλαίου – τραπεζιτών – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και να ενισχυθούν οι δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στην «τρόικα» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, για να ανατραπεί το μνημόνιο και όσοι το στηρίζουν.
Οι εκλογές γίνονται σε μία στιγμή όπου η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης μαστίζει τον πλανήτη. Η αυξανόμενη δυσκολία διαχείρισης της από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δημιουργεί ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκφράζονται με οικονομικούς πολέμους για τον έλεγχο των αγορών και επισύρουν τον κίνδυνο νέου κύκλου τοπικών πολεμικών συγκρούσεων.
Η κρίση του συστήματος στο εσωτερικό της ευρωζώνης εντείνει την ανισομετρία των χωρών της, απειλεί τη συνοχή της και ως εκ τούτου προέκυψε και επιβλήθηκε ένας νέος συμβιβασμός που συγκεκριμενοποιήθηκε με το Μηχανισμό Στήριξης για τον περιορισμό των χρεών και ελλειμμάτων σε μια προσπάθεια αποφυγής της πτώχευσης κρατών της ευρωζώνης και της υποτίμηση του ευρώ.
Με άλλοθι την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους η κυβέρνηση Παπανδρέου μπήκε στο μηχανισμό στήριξης και ο ελληνικός λαός βιώνει την τριμερή κατοχή της Ευρωπαικής Επιτροπής, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Το καθεστώς «επιτήρησης» προκειμένου να παρέχει πιστώσεις επέβαλλε το Μνημόνιο, που καταργεί κάθε έννοια δικαιώματος και δημοκρατίας για τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Οι κεφαλαιοκράτες απαντούν στην πτώση των ποσοστών κέρδους βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζόμενων με τη δραματική χειροτέρευση αμοιβών και όρων εργασίας. Ταυτόχρονα, βρίσκουν διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά του τοποθετώντας τα σε κρατικά ομόλογα και απαιτώντας την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων για να εξασφαλιστούν τα κεφάλαια και τα κέρδη τους. Το κεφάλαιο έχει δώσει απάντηση στην κρίση και κάνει αυτό που είναι σύμφωνο με τα συμφέροντά του. Φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα για να διατηρήσει τα προνόμιά του. Βαφτίζει το ταξικό του συμφέρον «εθνικό συμφέρον» και βάζει τα κόμματά και την κυβέρνησή του να εφαρμόσουν την πιο επιθετική αντεργατική πολιτική. Αξιοποιεί τα όργανά του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να καθηλώσει στην αδράνεια τους εργαζόμενους και να εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη. Εντείνει την καταστολή απέναντι στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία γενικότερα, αξιοποιώντας κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς.


Διαβάστε περισσότερα
Η αντιδραστική τομή του Καλλικράτη αποσκοπεί ,μεταξύ άλλων, στο να παρέχει στην τοπική εξουσία μια συγκεντρωτική και αυταρχική δομή, προκειμένου να υλοποιηθούν ανεμπόδιστα οι επιδιώξεις του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου για διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
            Τα Επτάνησα, με το ιδιαίτερο φυσικό τους κάλλος, αποτελούν εδώ και αιώνες πόλο έλξης ταξιδιωτών, αρχικά της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας και στη συνέχεια του μαζικού τουρισμού , από την εργατική τάξη της Αγγλίας και της Γερμανίας μέχρι εκατομμυριούχους, πολιτικούς και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
            Το πρόβλημα όμως που αντιμετώπιζαν τα μεγάλα μονοπώλια του τουρισμού στην περιοχή ήταν ότι η αγροτική παραγωγή που συμπλήρωνε το εισόδημα των εργαζόμενων στον τουρισμό τους έδινε τη δυνατότητα να διεκδικούν υψηλότερα μεροκάματα πολλές φορές με μαχητικές και μεγάλες σε διάρκεια απεργίες. Η ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων σε αρκετές παραλίες των νησιών την περίοδο της χούντας είναι ενδεικτική του τι πρόβλεπε ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή, αν γινόταν δυνατό να φιμωθεί ο λαϊκός παράγοντας. Στην Τουρκία, όπου η πολιτική κατάσταση ευνοούσε περισσότερο τους καπιταλιστικούς σχεδιασμούς, έχει φτιαχτεί μια τεράστια τουριστική ζώνη που καλύπτει σχεδόν το σύνολο των δυτικών παραλίων της χώρας, με θηριώδη ξενοδοχεία πάνω στη θάλασσα και αυτοκινητόδρομο για την κίνηση των λεωφορείων, η οποία έχει καταστρέψει κάθε έννοια φυσικής ομορφιάς και στην οποία ο ντόπιος πληθυσμός, στερημένος από κάθε δυνατότητα αγροτικής παραγωγής, δουλεύει με μεροκάματα πείνας. Το σχέδιο "ανάπτυξης" για την περιοχή μας δε διαφέρει πολύ.
            Η τουριστική βιομηχανία , αφού κυριάρχησε εντελώς πάνω στον ελεύθερο τουρισμό (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν στη διάρκεια της σεζόν πτήσεις από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τα Ιόνια πλην των τσάρτερ των μεγάλων εταιρειών) έριξε το βάρος σε άλλους τουριστικούς προορισμούς (Τουρκία, Ισπανία, Μαρόκο κτλ) αναβάλλοντας την επένδυση στα Ιόνια για "καλύτερους καιρούς". Μετά από 50 χρόνια "εντατικής" τουριστικής ανάπτυξης τα Ιόνια νησιά βιώνουν την πλήρη διάλυση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της παραγωγής. Η δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου μισθωτών, αγροτών και αυτοαπασχολούμενων τα τελευταία χρόνια βαδίζει χέρι-χέρι με την ανεργία, την ετεροαπασχόληση, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την τραγική ανυπαρξία υποδομών τα τριτοκοσμικά νοσοκομεία και τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια.
            Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την υλοποίηση ανάλογων σχεδίων και στα Ιόνια. Με υποταγμένες στους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς κυβερνήσεις, με την τοπική αυτοδιοίκηση σε ρόλο υπεργολάβου του μεγάλου κεφαλαίου και με το επίπεδο ζωής των λαϊκών μαζών να συρρικνώνεται, τα Επτάνησα θα μετατραπούν σε ένα από τα "ελντοράντο" που περιμένουν το μεγάλο κεφάλαιο, για να τοποθετήσει τις "επενδύσεις" του στην Ελλάδα. Οι συμμορίες του τουριστικού κεφαλαίου, της "πράσινης ανάπτυξης" και του επίσημου τοκογλυφικού δανεισμού ανυπομονούν να ξεκινήσει και στα Ιόνια η μεγάλη φιέστα που προετοίμαζε τόσο καιρό το ΔΝΤ και η σοσιαληστρική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μια φιέστα που απειλεί να ακυρώσει τις προσδοκίες των Επτανησίων για καλυτέρευση της ζωής τους, τις προσδοκίες αυτές που ήταν το κίνητρο για μια σειρά μάχες των τελευταίων ετών: τις απεργίες των ξενοδοχοϋπαλλήλων, τις μάχες ενάντια στους ΧΥΤΑ και το ΒΙΟΠΑ κτλ.
            Τα "κοράκια" των επενδύσεων αποσκοπούν σε ξενοδοχεία μεγαθήρια που θα προσφέρουν μεροκάματο 20 ευρώ, πλήρη διάλυση της αγροτικής παραγωγής, συρρίκνωση μέχρι εξαφάνισης της μικρής ιδιοκτησίας (τουριστικά καταστήματα, ενοικιαζόμενα δωμάτια κτλ), δημιουργία οδικών αξόνων που θα μετατρέψουν ολόκληρες περιοχές  σε έρημη γη, προκειμένου να "διευκολύνουν" τη μετακίνηση των τουριστικών λεωφορείων στη διαδρομή αεροδρόμιο-λιμάνι-ξενοδοχείο-αεροδρόμιο-λιμάνι, τη δημιουργία δήθεν οικολογικών ενεργειακών πάρκων (όπως τα ήδη σχεδιαζόμενα αιολικά πάρκα στον Παντοκράτορα και τα Διαπόντια) και τη χωροθέτηση απαρχαιωμένων σκουπιδότοπων και βιομηχανικών – βιοτεχνικών περιοχών στην ενδοχώρα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ξενοδοχεία-μεγαθήρια. Σε ένα τέτοιο σχεδιασμό η ποιότητα  ζωής των κατοίκων των νησιών δεν ενδιαφέρει καθόλου.
            Αν υλοποιηθούν τα σχέδια του κεφαλαίου και των ντόπιων πολιτικάντηδων-υπηρετών του, η καταστροφή του περιβάλλοντος,  η επίθεση ενάντια στο εισόδημα και την υγεία των κατοίκων των νησιών και η μεταβίβαση τεράστιων περιοχών των νησιών στα μεγαθήρια του τουρισμού θα υποθηκεύσουν το μέλλον της περιοχής μας τουλάχιστον για τα επόμενα πενήντα χρόνια, στην πλήρη αποδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα και στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Το "όραμα" τους περιλαμβάνει ,σύμφωνα και με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  την απώλεια του ιδιαίτερου χαρακτήρα των νησιών.
            Ωστόσο, οι δυνατότητες για έναν άλλο τρόπο ζωής, μια άλλη κοινωνία, στηριγμένη στις τοπικές οικονομικές δραστηριότητες, στη συνεταιριστική παραγωγή και στη συλλογική αυτοδιεύθυνση υπάρχουν.
            Το νέο κύμα της οικολογικής συνεταιριστικής παραγωγής που αναπτύσσεται σε όλο τον πλανήτη και δειλά δειλά στη χώρα μας,  οι ήπιες μορφές τουρισμού που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και οι νέες ηλεκτρονικές δυνατότητες για την παγκόσμια προβολή του αγροτικού και τουριστικού προϊόντος μπορούν να διασφαλίσουν μια παραγωγική αλλαγή στην περιοχή μας, που δε θα περνάει από την ληστρική επιδρομή των μονοπωλίων του τουρισμού και το περιβαλλοντικό έγκλημα, ελευθερώνοντας τους κατοίκους των νησιών μας από την ομηρία του κεφαλαίου της τουριστικής βιομηχανίας και του πολιτικού της προσωπικού.
            Η επιστημονική συνεταιριστική καλλιέργεια της ελιάς με σκοπό την παραγωγή βιολογικού ελαιολάδου και την εξαγωγή του στην Ευρώπη και την Αμερική, η ανάπτυξη άλλων προϊόντων που ιστορικά απέδιδαν στα Ιόνια νησιά (εσπεριδοειδή, σιτηρά, αλλαντοποιία, οινοποιία, γαλακτοκομία, αλιεία) μπορεί να συνδυαστεί με μονάδες οικοτουρισμού και αγροτουρισμού οι οποίες θα διατηρήσουν την παραδοσιακή μορφή της ενδοχώρας των νησιών.
            Ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης έχει αρχίσει την τελευταία δεκαετία να κερδίζει τις συνειδήσεις ανθρώπων στην περιφέρεια μας και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Αποτελεί μια πρόταση για ορθολογική ανάπτυξη της περιοχής με χαμηλό οικονομικό και μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος. Αυτό που απουσιάζει είναι η πολιτική επιλογή για ένα τέτοιο πρόταγμα. Οι τοπικοί άρχοντες, δέσμιοι των συμφερόντων του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου συνεχίζουν την παράδοση της τοπικής αριστοκρατίας, που για αιώνες επέβαλλε στον πληθυσμό των νησιών άθλιες συνθήκες διαβίωσης, προκειμένου να της παρέχουν οι "προστάτες" προνόμια και κέρδη. Η πολιτική τομή του "Καλλικράτη" οδηγεί σε καλύτερη διασύνδεση των επιχειρηματικών συμφερόντων με την τοπική εξουσία, αλλά όχι στην καλύτερη εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αυτές, κανένας περιφερειάρχης δεν πρόκειται να τις υπερασπιστεί. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών θα είναι έργο των ίδιων των πολιτών, οι οποίοι θα παλέψουν για να υπερασπιστούν το εισόδημα, τον τόπο τους και την ίδια τη ζωή τους, ενάντια στις πολιτικές που υφαίνουν την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή των νησιών με το πρόσχημα της απάντησης στην κρίση, ενάντια στους νέους πειρατές που περιμένουν να λεηλατήσουν τον τόπο και τις ζωές μας.

Παλεύουμε για έναν εναλλακτικό τρόπο ανάπτυξης
                    για έναν άλλο χωροταξικό σχεδιασμό

                                            …στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών…
                                                         με αγώνες στα χέρια των κατοίκων


Όλη η εξουσία στις λαϊκές συνελεύσεις